Niestety w świadomości wielu ludzi od wieków istnieją rozmaite przesądy i opinie na temat kotów. Niektóre z nich można traktować po prostu żartobliwie, z przymrużeniem oka. Jednak są również takie, które mogą wyrządzić krzywdę tym mądrym, uroczym i kochającym zwierzętom. Zwłaszcza wtedy, gdy są niczym nieuzasadnione i niesprawiedliwe oraz nieudowodnione.

W starożytnym Egipcie, około trzech tysięcy lat temu pierwsze oswojone koty czczone były jak bóstwa. Przypisywano im nadprzyrodzoną moc, a ich ciała balsamowano i umieszczano w świątyniach oraz budowano im pomniki.

W średniowieczu natomiast, koty sądzono i zabijano, wierząc w ich diabelskie pochodzenie. Te dwa historyczne podejścia wobec tych zwierząt pokazują, w jak różny sposób można traktować te same istoty i jak wiele zależy od naszego nastawienia, czy podejścia... Spośród nagromadzonych, utartych przekonań na temat kotów większość jest niczym plotka, która niestety zawiera w sobie jedynie niewielkie ziarno prawdy. Często nawet brakuje nawet tego małego ziarnka....

"Czarne koty przynoszą nieszczęście, pecha."
To jeden z najpopularniejszych przesądów na temat kotów. Z całkowitą pewnością można powiedzieć, że jeśli komuś czarny kolor przyniósł pecha, to tylko kotom. W średniowieczu ciemne koty palono razem z kobietami uznanymi za czarownice na stosach. Obecnie nocą częściej giną one pod kołami samochodów. Natomiast w ciągu dnia lepiej, żeby w ogóle nie chodziły ulicami, na wypadek, gdyby miały przebiec komuś drogę. W naszym kraju wiele osób uważa, że zwiastuje to nieszczęście. Tak naprawdę wszystko zależy jednak od ludzkiej interpretacji, ponieważ np. w Anglii twierdzi się odwrotnie, że koty o tym kolorze przynoszą szczęście. Ponadto wielu właścicieli czarnych czworonogów twierdzi, że są one najinteligentniejsze ze wszystkich kotów.

"Koty lubią i muszą pić mleko."
Przekonanie, że koty powinny i bardzo lubią mleko należy chyba do najbardziej utartych w ludzkiej świadomości. Rzeczywiście koty lubią mleko, jednak trzeba wiedzieć, że tak naprawdę służy ono jedynie młodym kociętom. Malce ssą biały pokarm matki tylko za młodu, później przestaje on być odpowiednim dla nich pożywieniem. Niektóre koty w ogóle tracą zdolność przyswajania laktozy i nie tolerują późniejszego podawania im krowiego mleka. Mogą zareagować na nie wymiotami, alergią pokarmową, zaburzeniami żołądkowymi. Generalnie mleko krowie szkodzi kotom. Jeśli zaobserwujemy u naszych pupili takie objawy, lepiej zignorować stereotypową zasadę, że koty muszą pić mleko i po prostu im go nie podawać.

"Koty są wyniosłe i nieprzyjazne."
Faktem jest, że koty lubią chodzić swoimi drogami i nie są tak ufne i zależne od ludzi jak psy. Jednak to właśnie ich tajemniczość świadczy o wyjątkowości ich natury i to za nią tak je podziwiamy i szanujemy. Na podstawie tej cechy nie można twierdzić, że są one wyrachowane, nieprzyjazne czy niedostępne. Te, które żyją z nami w domach bardzo lubią nasze towarzystwo, są niezwykle oddane i czułe. Traktują ludzi, z którymi mieszkają jak członków rodziny, stada. Rzeczywiście potrafią być wyniosłe i pamiętliwe, ale tylko w stosunku do tych, którzy nie umieją z nimi postępować. Dla tych, którzy je rozumieją i kochają, zawsze będą niezastąpionymi i wiernymi przyjaciółmi. Znane są historie kotów, które w poszukiwaniu swojego utraconego domu i właścicieli pokonywały dziesiątki kilometrów, a do takich czynów z pewnością nie są zdolne istoty zimne i wyniosłe.

"Koty są groźne dla ciężarnych kobiet i dzieci."
Czasami można jeszcze spotkać się z "życzliwymi" radami kierowanymi do kobiet w ciąży, aby pozbyły się kota z domu, ponieważ może on zaszkodzić ich nienarodzonemu jeszcze dziecku. Rzeczywiście niektóre koty mogą być zarażone toksoplazmozą, chorobą, która może mieć zły wpływ na rozwój płodu. Jednak nie wszystkie czworonogi są jej nosicielami, ryzyko zakażenia u tych zwierzaków, które nie wychodzą na dwór jest znikome. Poza tym nawet gdyby były, to rozstawanie się z pupilem nie byłoby konieczne, ponieważ niebezpieczne pierwotniaki rozwijają się tylko w odchodach kota. Wystarczy, żeby przyszła matka unikała kontaktu z kocią kuwetą i nie czyściła jej samodzielnie. Prawdą jest również, że toksoplazmozą częściej niż od kotów, można zarazić się jedząc surowe mięso. Jak już dzieci przyjdą na świat, możemy być pewni, że koty nie uduszą niemowląt! To kolejny szkodliwy pogląd, który swoimi korzeniami sięga średniowiecza. Nie zmienia to oczywiście faktu, że nie powinno się pozostawiać ich samych, bez opieki z żadnym zwierzęciem. Do domowych konfliktów między dziećmi a pupilami dochodzi rzadko, a jeśli już, to zwykle z winy dzieci, które traktują czworonogi jak futrzane maskotki. Dlatego powinno się im tłumaczyć, jak właściwie obchodzić się z "małymi braćmi".

"Koty mruczą tylko wtedy, gdy są zadowolone."
Podobnie jak merdanie ogonem u psów, tak mruczenie u kotów jest ich cechą charakterystyczną i jednym z powodów, za które je kochamy. Dźwięk ten jest istotnym narzędziem komunikacji tych zwierząt. Matka za jego pomocą uspokaja kocięta, a dorosłe osobniki przekazują innym kotom przyjacielskie informacje. Podopieczni mruczą pod wpływem naszego głaskania, dając nam tym samym dowód na to, że taki bliski kontakt sprawia im radość. Odgłos ten może odzwierciedlać ich poczucie bezpieczeństwa wtedy, gdy leżą na naszych kolanach lub wyrażać prośbę, jeśli czegoś chcą. Wsłuchując się w kocie mruczenie, możemy starać się odróżniać jego rytm, natężenie, głośność. Wszystkie bowiem mruczki mruczą, ale każdy nieco inaczej w zależności od sytuacji. Wystarczy posłuchać jak rytmicznie, monotonnie mruczy kot, gdy zasypia, a jak donośnie i uparcie wtedy, gdy domaga się jedzenia. Trzeba jednak wiedzieć, że koty mruczą również, kiedy odczuwają ból. Wówczas odgłos ten może być długi i głośny. Wywołać może go cierpienie spowodowane porodem, chorobą czy zranieniem.

"Koty zawsze spadają na cztery łapy."
Opinię, że koty zawsze spadają na cztery łapy, zawdzięczają one przede wszystkim zmysłowi równowagi, znajdującemu się w uchu środkowym. Narząd ten podczas spadania przekazuje do mózgu precyzyjne dane o położeniu głowy względem ziemi. Właściwie ustawienie głowy sprawia, że koty nie upadają na nią, tylko na łapy. Chociaż znane są rozmaite nieprawdopodobne opowieści o wysokościach, z jakich spadały koty i wychodziły z upadków bez szwanku, to jednak trzeba mieć świadomość, że nie są one niezniszczalne. Niejednokrotnie po takich wypadkach cierpią na wewnętrzne urazy, których my możemy po prostu nie zauważyć. To wysportowane, ale bardzo delikatne stworzenia. Często się zdarza, że kot, który spadnie z bardzo dużej wysokości łamie sobie łapy i bardzo długo trwa jego leczenie. Jeśli mamy na uwadze ich bezpieczeństwo, lepiej otoczyć balkon ochronną siatką i nie wystawiać ich zdolności spadania na cztery łapy na próbę.